آویز”خورشید”از مجموعه معماری

در مجموعه هندسه‌ نقوش به ارائه مستقیم هندسه موجود در هنرهای سنتی پرداخته‌ام. کاربرد مستقیم هندسه همواره با این مشکل روبروست که اثر به صنایع دستی تقلیل پیدا کند و مانعی برای بیان و ارائه‌ خلاقانه هندسه باشد. در بسیاری از مجموعه‌های قبلی به از آن خودسازی نقوش هندسی پرداخته‌ام اما در این مجموعه دخل و تصرف من در هندسه حداقلی است. در این نمونه‌ها نشان داده‌ام که هندسه فقط جنبه تزیینی ندارد. اگر به هندسه نقوش فقط از این زاویه بنگریم، بخش مهمی از زبان و بیان آن را از دست داده‌ایم

در طراحی‌هایم همواره به اندیشیدن مبتنی بر دیزاین (design thinking) نظر دارم. در این مجموعه نیز این مولفه نقطه‌ی آغاز کارم بود. در این مجموعه به جواهر معاصر نظر داشتم. استفاده‌ از متریال معاصر و غیرمعمول در طراحی جواهر و تلفیق آن با طلا. این مجموعه گفتگویی میان مواد با ارزش‌های متفاوت (رزین و طلا) است. این مجموعه پیوندجواهر معاصر با دیزاین است . جواهر معاصر از مواد مختلف بهره می‌گیرد و به دنبال مفهومی متمایز برای جواهر است . در این مجموعه علاوه بر توجه به ماده‌ی متفاوت یعنی رزین ، از نقوش هندسه و اسلیمی استفاده کرده‌ام که کاملا در تعارض با یک ماده‌ی شیمیایی معاصر است. هندسه‌ی سنتی در این مجموعه موجب حجم گرفتن رزین شده است و تکنولوژی ساخت به این موضوع کمک کرده است. در این آثار به جزییات توجه ویژه داشته‌ام. به رغم این‌که کار با رزین در آغاز چندان پیچیده به نظر نمی‌رسد اما اجرای آن در ترکیب با طلا که حساسیت‌های ویژه‌ای دارد ، فرایند اجرا را با پیچیدگی‌ها و معضلات خاصی مواجه می‌ساخت . این مجموعه را تقابل نام‌گذاری کردم ، چراکه تقابل میان مواد معمولی و ارزشمند و تقابل میان نقوش سنتی و بیان معاصر است. در نهایت این تقابل به گفتگوی میان آن‌ها منجر شد.